Syberyjskimi Oczami : Pług na smyczy, uciekające owady i sprzątanie kuwety

Wiem wiem, post o sobocie powinien pojawić się w sobotę, ale Agata zajmowała komputer i nie mogłam się do niego dostać, zresztą miałam trochę ciekawszych rzeczy.

Sobota jak to sobota, jest dniem zdecydowanie męczącym. Jednak tym razem było trochę inaczej. Rodzice rano gdzieś pojechali i zostałyśmy same z Agatą. Ja sobie spokojnie śpię, kiedy słyszę jakieś szuranie i szeleszczenie na piętrze. Musiałam sprawdzić co się dzieje. No i nie uwierzycie. Agata siedzi w łazience i grzebie w mojej kuwecie. Żwirek przesypuje do dwóch worków, a potem kuwetę myje wodą! Jakoś nie widziałam, żeby wyjmowała swoją kuwetę i myła pod wodą, ale no nic. Może akurat spałam. Przynajmniej dowiedziałam się w jaki sposób co tydzień moja kuweta jest czysta. Całe życie się kot uczy, a wciąż nic nie wie.

Druga historia związana z tą sobotą wiąże się z wychodzeniem na spacery. Pierwsze wyjście było straszne, bałam się bardzo. Teraz lubię wychodzić. Można ganiać owady. Grzebać w krzakach. Ganiać liście. Jest naprawdę ciekawie. Goniłam w sobotę muchę, a ona uciekła. to było smutne. Potem chodziłam i miauczałam wołając ją, ale nie wróciła.

Pozwolę sobie się wtrącić (Agata) i dokończyć tego posta. chciałabym dodać coś od siebie do tematu wyprowadzania kota na spacer. Czytając książkę Dawida Ratajczaka (2015) "Jak wytresować kota?" spotkałam się z następującym tekstem.

"Czy kota można wyprowadzić na spacer?

Oczywiście! Jeśli tylko chcemy zmierzyć się z próbą prowadzenia na smyczy pługa (nawet ślad zostaje podobny)."

Może to trochę zniechęcić, jednak w przypadku Tori rzecz ma się trochę na odwrót. Wychodzenie zawsze chętnie, ale powrót to faktycznie pług, który po prostu trzeba wziąć na ręce i wnieść do domu.

Krótki przewodnik wychodzenia na spacery:

1. Przydałby się kot.